اختلال صدای گفتار

شکل گیری و روند اختلال صدای گفتار

یادگیری تولید کردن صداهای گفتار به صورت روشن و دقیق و یادگیری تولید کردن گفتار متصل به صورت فصيح، مهارت های رشدی هستند. شمرده بیان کردن صداهای گفتار، از الگوی رشد پیروی می کند، که در هنجارهای سنی آزمون های استاندارد شده منعکس شده است. 

برای کودکانی که به طور عادی رشد می کنند، غیرعادی نیست که وقتی صحبت کردن را یاد می گیرند، برای کوتاه کردن کلمات و هجاها از فرایندهای مربوط به رشد استفاده کنند، اما پیشرفت آنها در تسلط یافتن بر تولید صدای گفتار باید در 3 سالگی به گفتار عمدتا قابل فهم منجر شود. کودکان مبتلا به اختلال صدای گفتار، بعد از سنی که اغلب کودکان می توانند کلمات را به وضوح تولید کنند، به استفاده از فرایندهای ساده کردن واج شناختی ناپخته ادامه می دهند.

در 7 سالگی، مطابق با هنجارهای سنی و جامعه، اغلب صداهای گفتار باید به روشنی تولید شده واغلب کلمات باید درست تلفظ شوند. همچنین صداهایی که غالبا بد بیان می شوند، بعدا آموخته شوند که باعث می شود آنها «آخر 8 سالگی» نامیده شوند (zh, dzh, ch, th, z, s, r, l) بد بیان کردن هریک از این صداها به خودی خود تا 8 سالگی می تواند در محدوده طبیعی باشد. 

در صورتی که صداهای متعدد درگیر باشند، شاید مناسب باشد که برخی از این صداها به عنوان بخشی از برنامه بهبود بخشیدن به قابل فهم بودن گفتار، قبل از سنی که تقریبا تمام کودکان می توانند آنها را درست تولید کنند، کانون توجه قرار گیرند. نوک زبانی (یعنی بد بیان کردن صداهای سوت مانند) خیلی شایع است و می تواند الگوهای جلویی و عقبی مسیر جریان هوا را در بر داشته باشد. این ممکن است با الگوی نابهنجار بلعیدن فرو بردن با زبان ارتباط داشته باشد. 

اغلب کودکان مبتلا به اختلال صدای گفتار به درمان، خوب جواب می دهند و مشکلات گفتار با گذشت زمان بهبود می یابند، و بنابراین، این اختلال می تواند دایمی نباشد. اما وقتی اختلال زبان نیز وجود داشته باشد، اختلال گفتار پیش آگهی ضعیف تری دارد و ممکن است با اختلالات یادگیری خاص ارتباط داشته باشد.