اختلال اضطراب جدایی

ملاک های تشخیصی اختلال اضطراب جدایی

  A. ترس یا اضطراب بیش از اندازه ، نامتناسب با رشد درباره جدایی از کسانی که کودک به آنها وابسته است، به صورتی که توسط حداقل سه مورد زیر مشخص می شود:

1. ناراحتیبیش از حد مکرر هنگام پیش بینی یا تجربه کردن جدایی از خانه یا از اشخاص دلبسته اصلی.
2. نگرانی مداومو بیش از حد در مورد از دست دادن اشخاص دلبسته اصلی یا درباره وارد شدن صدمه احتمالی به آنها، مانند بیماری، جراحت، بلایا یا مرگ.
3. نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد واقعه ناگوار (مثل گم شدن، مورد آدم ربایی قرار گرفتن، تصادف کردن، مریض شدن) که موجب جدایی از شخص دلبسته اصلی شود.
4. اکراهیا امتناع مداوم از بیرون رفتن، دور شدن از خانه، رفتن به مدرسه و مهد کودک، رفتن به محل کار، یا جای دیگر به علت ترس از جدایی.
5. ترسیا بی میلی مداوم و بیش از حد در مورد تنها یا بدون اشخاص دلبسته اصلی بودن در خانه یا محیط های دیگر.
6. بی میلییا امتناع مداوم در خوابیدن دور از خانه یا به خواب رفتن بدون نزدیک بودن به شخص دلبسته اصلی.
7. کابوسهای مکرر که موضوعات جدایی را در بر دارند.
8. شکایت های مکرر نشانه های جسمانی (مثل سردرد، دل درد، تهوع، استفراغ) وقتی جدایی از اشخاص دلبسته اصلی روی می دهد یا انتظار می رود.

  B. این ترس، اضطراب، یا اجتناب مداوم است،حداقل ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و معمولا ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان ادامه می یابد.

  C. این اختلال، ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.

  D. این اختلال با اختلال روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود، مانند امتناع از ترک کردن خانه به علت مقاومت بیش از حد در برابر تغییر دراختلال طیف اوتیسم؛ هذيان ها یا توهمات مربوط به جدایی در اختلالات روان پریشی؛ امتناع از بیرون رفتن بدون همراه قابل اعتماد در آگورافوبی؛ نگرانی ها درباره بیماری یا صدمه دیگر که برای افراد مهم دیگر روی دهند در اختلال اضطراب فراگیر؛ نگرانی ها درباره مبتلا بودن به یک بیماری در اختلال اضطراب بیماری.