مقدمه
ویژگی اصلی اختلال بیش فعالی رفتارهایی است که از لحاظ اجتماعی اخلال گرانه محسوب می شوند، یعنی موقعیت های اجتماعی مثل خانواده، مدرسه یا هر جای دیگری که در آنجا غیر از کودک فرد دیگری نیز حضور دارد را مختل می کنند.
رفتارهای اخلال گرانه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی شدیدتر از آن هستند که از سن کودک انتظار می رود. همه کودکان پرانرژی هستند و بدون فکر عمل می کنند، همه آنها دوست دارند بدوند و بازی کنند.
تکانشگری نیز موضوعی کاملا عادی است.
در واقع، اندکی تکانشگری تا دوران نوجوانی در اکثر کودکان باقی می ماند و باید از آنها انتظار کارهایی داشته باشید که با عقل جور درنمی آیند.
تفاوت دراینجاست که کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی (ADHD) انرژی و تکانشگری بیشتری دارند.
اختلال بیش فعالی از نظر رفتاری ممکن است به شکل های مختلف نشان داده شود. به عنوان مثال :
فرد در موقعیت های تحصیلی، شغلی یا اجتماعی بی اعتنایی و بی توجهی نشان می دهد.
به تکالیف مدرسه یا سایر کارها زیاد توجه ندارد و آنها را سرسری انجام می دهد.
به هنگام انجام دادن کارها حواسش پرت می شود و آنها را نمی تواند تمام کند یا به زور تمام میکند.
از کاری به کار دیگر می رود بدون آن که قبلی را به پایان برساند.
کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی (ADHD) معمولا از تکالیفی که به تلاش فکری و تمرکز حواس نیاز دارند به شدت متنفرند و رویدادها یا محرک های بی ربط حواس آنها را به راحتی پرت می کنند.
تکانشگری به صورت بی صبری، بدون فکر عمل کردن، ناتوانی در به تاخیر انداختن رفتار( مثلا دویدن بیرون از خانه بدون صبر کردن برای پوشیدن کاپشن)، پر حرفی و قطع دائم حرف دیگران نشان داده می شود.
آیا کودک من دچار اختلال بیش فعالی است؟
باید بدانید که برخی بیماری ها مانند اضطراب و افسردگی می توانند نشانه های مشابهی با علائم اختلال بیش فعالی در کودکان را داشته باشند.
تصمیم گیری در مورد کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی روندی گام به گام و چند مرحله ای است و هیچ روش یکسانی مانند آزمایش خون و … در تعیین وجود ندارد و پزشک متخصص با مطالعه شواهد و رفتار های کودک در تعامل با خود و دیگران به دنبال علائم این بیماری در کودک می گردد.
اختلال بیش فعالی یکی از بیماری‌های رایج در کودکان است که ممکن است والدین از وجود آن در فرزندان خود نگران باشند. این اختلال شامل نشانه‌هایی مانند کم‌توجهی، بی‌قراری و بیش‌فعالی می‌شود.
برای تشخیص این اختلال، نیاز به مشاوره و ارزیابی توسط یک پزشک متخصص یا روانشناس است. اما برخی از نشانه‌های معمولی که ممکن است به وجود اختلال بیش فعالی اشاره کنند عبارتند از:
- کمبود توجه به جزئیات و ناتوانی در تمرکز بر وظایف.
- بی‌قراری بیش از حد و ناتوانی در استراحت به مدت طولانی.
- عدم توانایی در کنترل احساسات و واکنش‌های نامناسب.
- بی‌سرانجام بودن کارها و عدم تکمیل وظایف.
معیارهای DSM-5 برای اختلال بیش فعالی (ADHD)
الف) مجموعه ای فراگیر از رفتارهای بی توجهی و یا بیش فعالی-تکانشگری که باعث مختل شدن عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی می شوند و خصوصیت اصلی آن معیار (۱) و یا (۲ ) است.
- بی توجهی: شش سمپتوم یا بیشتر از سمپتوم های زیر که به مدت حداقل ۶ماه ادامه داشته اند و شدت و درجه آنها با مرحله رشدی فرد مطابقت و مناسبت ندارد، و در فعالیت های اجتماعی و تحصیلی/شغلی تاثیر مستقیم می گذارند.
a. فرد معمولا به جزئیات توجه نشان نمی دهد یا در تکالیف مدرسه، وظایف شغلی یا سایر فعالیت ها اشتباهی از روی بی دقتی مرتکب می شود (مثلا بعضی جزئیات را متوجه نمی شود یا نمی بیند، و کارهایش را دقیق و صحیح انجام نمی دهد.)
b. معمولا نمی تواند توجه خود به کارهای جدی یا فعالیت های تفریحی را حفظ کند( مثلا در کلاس به هنگام تدریس معلم، صحبت با سایرین، یا خواندن طولانی نمی تواند تمرکز حواس خود را حفظ کند.)
c. وقتی کسی مستقیما با او حرف می زند معمولا به نظر می رسد که گوش نمی دهد.(مثلا به نظر می رسد حواسش جای دیگری است، حتی زمانی که هیچ محرک مشخص دیگری در محیط وجود ندارد که حواسش به آن پرت شود.)
d. معمولا نمی تواند گام به گام و طبق دستورالعمل ها پیش برود و نمی تواند تکالیف مدرسه، کارهای معمولی، یا وظایف خودش در محل کارش را به پایان برساند.
e. معمولا نمی تواند کارها و فعالیت های خود را سازماندهی کند و به آنها نظم دهد.(در کارهایش شلخته و بی نظم است، در مدیریت زمان ضعیف است، نمی تواند اشیا و متعلقات خود را منظم و مرتب نگه دارد.)
f. معمولا از انجام دادن کارهایی که به تلاش ذهنی مستمر نیاز دارند اجتناب می کند، از آنها بدش می آید یا با بی میلی به انجام دادن آنها می پردازد.
g. معمولا لوازم ضروری برای انجام دادن تکالیف یا کارهای مختلف را گم می کند.
h. محرک های مزاحم و بی اهمیت معمولا حواس او را به آسانی پرت می کند.
i. کارهای روزمره خود را معمولا فراموش می کند.
2 . اختلال بیش فعالی و تکانشگری(بی فکری-بی پروایی):شش سمپتوم یا بیشتر از سمپتوم های زیر که به مدت حداقل ۶ ماه ادامه داشته اند و شدت و درجه آنها با مرحله رشدی فرد مطابقت و مناسبت ندارد، و در فعالیت های اجتماعی و تحصیلی و شغلی تاثیر مستقیم می گذارند.
a. وقتی نشسته است معمولا دست ها و پاهای خود را تکان می دهد و روی صندلی وول می خورد.
b. در مواقعی که انتظار می رود روی صندلی خود بنشیند، معمولا صندلی خود را ترک می کند.
c. در موقعیت های نامناسب، این طرف و آن طرف می رود یا از در و دیوار بالا می رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممکن است به احساس بی تابی و بی قراری محدود شود ).
d. غالبا در اشتغال بی سر و صدا به فعالیت های تفریحی و بازی ناتوان است.
e. همیشه در حال حرکت و جنب و جوش است و به نظر می رسد یک موتور محرکه او را هل می دهد.
f. معمولا زیاد حرف می زند.
g. معمولا قبل از این که سؤال تمام شود جواب هایی می پراند بدون آنکه با دقت به پاسخ خود فکر کند.
h. معمولا نمی تواند منتظر نوبتش بماند.
i. معمولا کارهای دیگران را متوقف می کند یا مزاحمشان می شود. (مثلا خود را در مکالمات یا بازی ها داخل می کند).
ب) قبل از ۱۲ سالگی، چندین سمپتوم ِ بی توجهی یا چندین سمپتوم بیش فعالی-تکانشگری وجود داشته اند.
ج) چندین سمپتوم بی توجهی یا چندین سمپتوم بیش فعالی-تکانشگری در دو یا چند موقعیت محیطی یا ستینگ مشاهده می شوند( مثلا در خانه، مدرسه، یا محل کار به هنگام حضور در کنار اعضای خانواده یا در سایر فعالیت ها)
د) شواهد واضح نشان می دهند که این سمپتوم ها در عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی فرد اختلال ایجاد می کنند یا کیفیت آنها را پایین می آورند.
ذ) این سمپتوم ها صرفا در طول ابتلا به اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات سایکوتیک روی نمی دهند و یک اختلال روانی دیگر نمی تواند دلیل بهتری برای آنها باشد(مثلا اختلال خلقی، اختلال اضطراب، اختلال گسستگی، اختلال شخصیت)
اکثر افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی هم سمپتوم های بی توجهی و هم سمپتوم های بیش فعالی دارند، اما در بعضی افراد یکی بر دیگری غلبه دارد.
این موضوع باعث شده DSM-5 سه نوع فرعی برای اختلال بیش فعالی معرفی کند:
1 . ADHD از نوع بیش فعالی/تکانشگری غالب : ویژگی اصلی این نوع ADHD فعالیت های حرکتی زیاد (تکان دادن مداوم بدن، دست ها یا پاها، دائما به این طرف و آن طرف رفتن و انجام دادن حرکات فیزیکی کوچک)، فرد نمی تواند توجه خود را به مدت زیاد حفظ کند، به راحتی حواسش پرت می شود، تکانشی عمل می کند و نمی تواند خودش را کنترل کند.
کودکان مبتلا به این نوع ADHD مشکلات رفتاری دارند و دوستانشان آنها را تحویل نمی گیرند و تعداد حوادث منجر به جراحت یا آسیب در آنها زیاد است.
بر اساس جدول معیارهای DSM-5 برای اختلال بیش فعالی (ADHD)، در ۶ ماه گذشته، معیارهای A2 (بیش فعالی-تکانشگری) حضور داشته اند اما معیارهای A1 (بی توجهی) حضور نداشته اند.
2 . ADHD از نوع بی توجهی غالب:
ویژگی اصلی این نوع ADHD، پرت شدن حواس به آسانی است، فرد نمی تواند توجه خود را به مدت زیاد به چیزی معطوف کند، به جزئیات توجه نمی کند و نمی تواند کارها را به پایان برساند یا به زور و به طور سرسری به پایان می رساند.
کودکان مبتلا به این نوع ADHD، در مقایسه با کودکان مبتلا به نوع بیش فعالی مشکلات رفتاری و تکانشگری کمتری دارند
اما در عوض ممکن است از سوی دوستان خود افرادی تنبل، خیالباف، مضطرب و خجالتی توصیف شوند.
بر اساس جدول معیارهای DSM-5 برای اختلال ADHD، در شش ماه گذشته، معیارهای A1 (بی توجهی ) حضور داشته اند اما معیارهای A2 (بیش فعالی-تکانشگری) حضور نداشته اند.
3 . ADHD از نوع سمپتوم های مرکب :
احتمالا رایج ترین نوع است. در این نوع اختلال بیش فعالی، فرد معیارهای نوع بیش فعالی و نوع بی توجهی را با هم دارد.
پیامدهای بیش فعالی (ADHD)
کم توجهی و بیش فعالی باعث می شود که افراد در مقابل انفجار خشم، دلسردی،زورگویی،یک دندگی،نوسانات خلقی و عدم اعتماد به نفس آسیب پذیر باشند.
در نتیجه، در درس و مدرسه موفقیت چندانی ندارند . چون رفتارهای این افراد پیامدهای فراگیر دارند و در بسیاری از جنبه های زندگی تاثیر می گذارند، اعضای خانواده فکر می کنند که این رفتارها عمدی، از روی لجبازی و بی مسئولیتی است و این نوع طرز فکر باعث خشم و رنج اعضای خانواده می شود.
کسانی که سمپتوم های بی توجهی بیشتری دارند، از لحاظ تحصیلی بیشتر رنج می برند.
در عوض، افرادی که سمپتوم های بیش فعالی بیشتری دارند، بیشتر در معرض طرد از سوی دوستان و جراحات تصادفی قرار می گیرند.
به طور کلی، کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی در دوست یابی و پیوستن به گروه های اجتماعی مشکل دارند و علت اصلی این مشکل، رفتار پرخاشگرانه و اخلال گرانه آنهاست.
در موقعیت های جدید مثلا رفتن به مدرسه جدید کودکان مبتلا به ADHD تقریبا بلافاصله انگشت نما می شوند و مورد بی اعتنایی و طرد همسالان قرار می گیرند.
این حالت تا حدی در اثر پرخاشگری آنهاست ولی علت اصلی ممکن است این باشد که کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی معمولا نمی توانند نیت همسالان خود را درک کنند و نمی توانند واکنش اجتماعی مناسب را در قالب رفتار مناسب نشان دهند.
نشانه های بیش فعالی مشترک در انواع بیش فعالی
در ذیل مهمترین علائم اختلال بیش فعالی و نشانه های آن بیان شده است . با توجه به انواع مختلف بیش فعالی در ابتدا علایم مشترک در انواع بیش فعالی به حضور معرفی میگردد :
- غالباً در توجه دقیق به جزئیات کوتاهی می کند یا در کارهای مدرسه ، محل کار یا سایر فعالیتها اشتباهات سهل انگاری انجام می دهد.
- اغلب در جلب توجه به وظایف یا انجام فعالیت های بازی مشکل دارد.
- به نظر می رسد که اغلب وقتی مستقیماً با آنها صحبت می شود گوش نمی دهند.
- اغلب دستورالعمل ها و شیوه ها را دنبال نمی کند و نمی تواند کارهای مدرسه ، کارهای منزل یا وظایف خود را در محل کار به پایان برساند (به عنوان مثال ، تمرکز خود را از دست می دهد ، از کنار آن ردیابی می شود).
- اغلب در سازماندهی وظایف و فعالیتها مشکل دارد.
- اغلب از انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی برای مدت طولانی دارند (مانند کارهای مدرسه یا مشق شب) اجتناب می کند ، دوست ندارد یا از انجام آن اکراه دارد.
- غالباً ابزار ضروری برای کارها و فعالیتها را گم میکند. (به عنوان مثال وسایل مدرسه ، مداد ، کتاب ، ابزار ، کیف پول ، کلید ، کاغذ بازی ، عینک عینک ، تلفن همراه).
- اغلب به راحتی حواس پرت می شود
- در کارهای روزمره اغلب فراموشکار است. این نیز یکی دیگر از علائم بیش فعالی است.
- اغلب با دست یا پا تکان می خورد ، یا روی صندلی چرخ می زند.
- در مواقعی که انتظار می رود که نشسته باشید ، اغلب صندلی را ترک می کند.
- غالباً در شرایطی که مناسب نیست می دود یا از آن بالا می رود (نوجوانان یا بزرگسالان ممکن است به احساس بی قراری محدود شوند).
- غالباً بی سر و صدا قادر به بازی یا شرکت در فعالیتهای اوقات فراغت نیست.
- اغلب “در حال حرکت” است و گویی “توسط موتور رانده می شود”.
- غالباً بیش از حد صحبت می کند.
- غالباً قبل از تکمیل سوال پاسخ را میدهد.
- اغلب در انتظار نوبت خود برای شروع کار یا بازی و خرید و… مشکل دارند.
- غالباً در کار دیگران دخالت و کلام آنها را قطع میکند.
14 نوع از علائم اختلال بیش فعالی در کودکان
کودک دچار اختلال بیش فعالی حداقل می بایست 6 مورد از علائم را برای مدت حداقل 6 ماه و در تمامی مکان ها اعم از مهد کودک، خانه، مدرسه و … از خود بروز دهد تا از این علایم به عنوان علائم بیش فعالی در کودکان یاد نمود.
حال به بررسی هریک از این نشانه ها خواهیم پرداخت:
1 . رفتار متمرکز بر خود :
یکی از اصلی ترین موارد علائم بیش فعالی در کودکان رفتار متمرکز کودک بر خود است. در این نوع رفتار به نظر میرسد کودک بیمار در شناخت نیاز ها و خواسته های اطرافیان خود ناتوان بوده و اغلب تمامی نیاز های خود را در نظر می گیرد.
از این رو، این کودک در انتظار نوبت خود رسیدن در هنگام بازی با هم سن و سال های خود مشکل داشته و فعالیت های کودکان دیگر را قطع می نماید تا خود او به انجام آن ها بپردازد.
2 . قطع کردن فعالیت،بازی ،گفتگو و کار دیگران:
همان طور که در بالا اشاره شد رفتار متمرکز بر خود کودک باعث می شود کودک در فعالیت یا گفتمان و یا بازی هایی که در آن عضو نیست به یکباره وارد شده و فعالیت دیگران را دچار اختلال نماید.
از این رو، این رفتار باعث بروز اعتراض دیگران و برخورد با وی شده و نهایتا منجر به احتمال ترد شدن کودک از اجتماعات دیگر می گردد. از این رو از این نشانه نیز میتوان به عنوان یکی از علائم بیش فعالی در کودکان نام برد.
3 . مشکل در انتظار نوبت خود:
یکی دیگر از نشانه های بیش فعالی کودکان این است که کودک مبتلا به این اختلال از آنجا که در درک خواسته های اطرافیان ناتوان می باشد، بنابراین دلیلی بر خود نمی بیند که به رعایت صف و نوبت در کارهای مختلف بپردازد و این کودک در هنگام بازی با کودکان دیگر غالبا نوبت را رعایت نمی کند.
4 . آشفتگی عاطفی:
کودکان دچار اختلال بیش فعالی ممکن است در کنترل احساسات و هیجانات خود دچار مشکل بوده و برخی مواقع بی دلیل به شدت خوشحال و یا عصبانی شوند.
این نوع رفتارها و عدم کنترل احساسات و هیجانات در کودکان بیش فعال بسیار بیشتر از کودکان معمولی می باشد و بروز این رفتارها مختص جا و مکان مشخصی نیست و اغلب در تمامی مکان های زندگی کودک از جمله مدرسه و منزل این رفتارهای نامناسب را در کنترل احساسات می توان از وی مشاهده نمود.
5 . فیجینگ یا نا آرامی:
یکی دیگر از علایم بیش فعالی در کودکان فیجینگ است. کودکان دارای این علائم اغلب نمی توانند برای مدت زیادی به آرامی بنشینند و وقتی مجبور به نشستن در صندلی هستند، امکان دارد صندلی خود را بشکنند.این کودکان سعی در بلند شدن و دویدن و تکان خوردن بیش از اندازه و بیشتر از کودکان دیگر دارند.
6 . انجام بازی به صورت پر سر و صدا :
به علت وجود پریشانی در کودکان دچار اختلال بیش فعالی، بسیار دشوار است که در انجام بازی های خود فعالیت ای آرام و بی سر و صدا را انجام دهند.
از این رو این کودکان تمایل بسیار بیشتری بر انجام فعالیت ها و بازی ها با صدای بلند و ناهنجار دارند.
7 . کارها را ناتمام رها می کنند:
کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است به انجام کارها و امور زیادی علاقه نشان دهند. از این رو قبل از پایان یک کار، کاری دیگر که برای آن ها جذاب می باشد را شروع می کنند و در حقیقت در به اتمام رساندن وظایف و امور خود ناتوان و کم علاقه هستند.
به عنوان مثال ، آن ها ممکن است پروژه ها، کارهای خانه یا مشق شب را شروع کنند، اما قبل از اتمام به سراغ مورد بعدی می روند که مورد توجه آن ها قرار گیرد.
8 . عدم تمرکز :
کودکان دچار اختلال عدم تمرکز حتی ممکن است در مکالمه مستقیم با شما و در حالی که اذعان می دارند کلام شما را به درستی شنیده اند، نتوانند تمرکز کافی را داشته و نتوانند جملات شما را تکرار نمایند.
این کودکان اغلب در برقراری ارتباط دایم چشمی نیز دچار مشکل بوده و به راحتی نمی توانند ارتباط چشمی طولانی مدت با مخاطب خود برقرار سازند و دائم به مخاطب خود حس عدم تمرکز خود را با اعمالشان نشان می دهند.
عدم توانایی کودکان دچار این اختلال باعث عدم موفقیت ایشان در انجام تکالیف و وظایف ایشان می گردد.
9 . پرهیز از انجام کارهایی که به تلاش ذهنی طولانی نیاز دارند:
این کودکان به دلیل عدم تمرکز در انجام فعالیت هایی که به تلاش ذهنی پایدار و مداوم نیازمند است ناتوان بوده و از انجام آن امور اجتناب می نمایند و بر اساس همین موضوع است که اغلب این کودکان در انجام تکالیف درسی و توجه به معلم و کلاس دارای مشکلات فراوانی می باشند.
بنابراین عدم درمان کودک بیش فعال می تواند باعث افت تحصیلی و ایجاد احساس ضعف در یادگیری و اعتماد به نفس شخص گردد.
9 . اشتباهات و عدم پیروی از دستورالعمل ها:
کودک بیمار به دلیل عدم تمرکز در انجام امور ممکن است در اجرای دقیق یک برنامه با مشکل جدی روبرو شود. این عدم توانایی باعث بروز اشتباهاتی در انجام امور محوله به کودک می شود و در نگاه اول والدین و اطرافیان کودک این اشتباهات را ناشی از تنبلی و یا کمبود هوش در او می دانند.
در صورتی که این مطلب درست نیست و وجود اختلال بیش فعالی در کودک باعث بروز اینگونه مسائل می گردد.
10 . خیال پردازی :
بر خلاف تصور عموم ، کودکان دچار این اختلال همیشه پر سر و صدا نبوده و گاهی نیز بیش از سایر کودکان کم حرف بوده و بیشتر اوقات خود را در خیال پردازی گذر می کنند.
این کودکان گویی در جایی به غیر از زمان حال در حال زندگی هستند. جایی فراتر از زندگی واقعی و در شهر رویاهای خود. از این رو اغلب این گروه کم حرف بوده و درگیری کمتری نسبت با سایر کودکان دارند.
کودکان این گروه از آنجا که به خیال پردازی بیش از حد میپردازند نسبت به فضای و محیط پیرامون خود بی تفاوت بوده و آنچه دراطراف او میگذرد را نادیده می انگارند و غالبا به یک نقطه خیره می شوند.
11 . مشکل در سازماندهی :
کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است در پیگیری وظایف و فعالیت ها مشکل داشته باشد. این مسئله می تواند در مدرسه مشکلاتی را ایجاد کند. زیرا اولویت بندی مشق شب، پروژه های مدرسه و سایر وظایف را برایشان دشوار می کند.
12 . فراموشی :
این کودکان ممکن است در انجام کارهای روزمره با مشکل فراموشکاری روبرو شوند. گاهی انجام تکالیف و مشق شب خود را فراموش می کنند و گاهی نیز توصیه های جدی والدین خود را در انجام امور منزل به یاد نمی آورند.
ممکن است اغلب اسباب بازی ها و لوازم فعالیت های خود را در مکان دیگر جا بگذارند و از دست بدهند.
13 . این علایم در صورتی که به صورت معنی دار بیش از سایر کودکان در کودکی مشاهده شوند، می تواند یکی دیگر از نشانه های بیش فعالی در کودکان باشد .
14 . علائم بیش فعالی در کودکان در محیط های مختلف ظهور پیدا میکند :
کودک مبتلا به این اختلال، علائم این بیماری را در بیش از یک محیط از خود نشان می دهد. به عنوان مثال این کودک هم در انجام کارهای منزل و هم در انجام تکالیف مدرسه دچارعدم توجه است.
اگر کودکی در یک محیط خاص فقط از خود علائم بیش فعالی را بروز دهد، می تواند دلایل مختلفی همچون استرس و اضطراب ناشی از محیط باشد.
آیا علائم بیش فعالی در کودکان با افزایش سن کمتر می شوند؟
همان طور که در مقالات گذشته عنوان گردید، بیش فعالی با بزرگتر شدن فرد به خودی خود درمان نمی شود و این بیماری همراه کودک در تمامی رده های سنی تا درمان قطعی باقی می ماند.
به دلیل مشکلاتی که در فوق به آن اشاره گردید، غالبا کودکان دچار اختلال بیش فعالی نسبت به هم سن های خود در انجام امور ضعیف تر بوده و بیشتر مورد اعتراض اطرافیان و والدین و همکلاسیان خود قرار می گیرند، از این رو اعتماد به نفس کمتری نسبت به سایرین دارند.
با بزرگتر شدن کودک و در سن نوجوانی گاهی والدین کودک بیمار در مقایسه ایشان همسالان کودک خود، ایشان را نابالغ تر می دانند. در حالی که اینگونه نیست.
کودک بیش فعال در نوجوانی برخلاف دیگر همسالان خود در انجام برخی کارهای روزانه با مشکل مواجه هستند در حالی که انجام این امور برای همسالان ایشان کاری بسیار سهل می باشد. از مشکل بودن انجام امور زیر نیز می توان به عنوان علائم بیش فعالی در کودکان بزرگ تر و نوجوانان یاد کرد.
برخی از کارهای روزانه که نوجوانان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در انجام آن با مشکل روبرو شوند، شامل موارد زیر است:
- تمرکز بر کارهای مدرسه و تکالیف
- خواندن نشانه های اجتماعی
- سازش با همسالان
- حفظ بهداشت شخصی
- کمک به کارهای خانه
- مدیریت زمان
- رانندگی با خیال راحت
- مشتاقانه منتظر است
سوالات متداول
چه علائمی به اختلال بیش فعالی در کودک اشاره دارد؟
- علائمی مانند بیش از حد بی‌قراری، عدم تمرکز، و رفتارهای بیش انرژیک ممکن است به این اختلال اشاره داشته باشد.
آیا اختلال بیش فعالی قابل درمان است؟
- بله، این اختلال با مشاوره و درمان‌های مختلف از جمله روش‌های رفتار درمانی مدیریت می‌شود.
چگونه میتوان به کودک دارای اختلال بیش فعالی کمک کرد؟
- با ارائه محیط آرام و سازنده، تشویق به ورزش و فعالیتهای بدنی، و استفاده از روش‌های مدیریت رفتاری.
آیا عوامل محیطی می‌توانند اختلال بیش فعالی را تشدید کنند؟
- بله، عواملی مانند محیط بی‌قرار، تنش و ناامنی می‌توانند علائم این اختلال را تشدید کنند.
چه راهکارهایی برای مدیریت رفتارهای بیش فعالی وجود دارد؟
- آموزش به والدین برای استفاده از تکنیک‌های مدیریت رفتاری، تحدید ساعات استراحت و ورزش، و استفاده از تکنیک‌های آرام‌بخش می‌توانند مفید باشند.
بدون دیدگاه